92 – Të jesh i vetëdijshëm – Të bëhesh vigjilent (2 pjesë)
Ky artikull është përkthyer përkohësisht nëpërmjet Google Translate. Artikujt origjinalë janë shkruar në gjuhën italiane. Nëse doni të na ndihmoni të përmirësojmë përkthimin në gjuhën tuaj, na kontaktoni me email. Faleminderit.
Faqja 1 nga 5
Në mësimin e fundit ju këshillova të merrni frymë prana 3 herë në ditë, për t’ju ndihmuar të bëheni më të vetëdijshëm gjatë ditës suaj. Ju ndoshta mund të kuptoni tani se keni harruar për këtë, ndoshta herët në ditën e dytë ose të tretë keni filluar ta bëni atë. Mbajtja e qëndrueshmërisë, siç thashë, nuk është aspak e thjeshtë, por shpresoj që nëse vazhdoni të lexoni këto artikuj, ndoshta ju jeni të interesuar të njiheni me të, prandaj dëshira ime është t’ju mësoj hap pas hapi se si ta bëni këtë. Të jesh i vetëdijshëm do të thotë të jesh në roje kundër asaj që po ndodh brenda dhe rreth jush, dhe të mos besosh se është kaq e thjeshtë. Ne vazhdimisht e gjejmë veten në mes të situatave që janë të ndikuara në një zinxhir, kështu që ndikon në krijimin e një tjetri e kështu me radhë dhe e gjeni veten në mes të situatave që lëvizin rreth jush dhe që vazhdojnë të krijojnë njëra pas tjetrës për t’ju bërë të gaboni diçka. Ndërgjegjja, e kombinuar me të gjitha teknikat që po ju mësoj, do t’ju lejojë të ndërpreni këtë zinxhir para se të arrijë fundi, në mënyrë që të mos lejojë që ajo të ketë paracaktuar. Të veprosh para se situata të përkeqësohet është shumë më mirë sesa të presësh për të parë sa keqësohen dhe pastaj veprojnë. Në fakt, ne jemi mësuar të presim për momentin më të keq, duke i thënë vetes: “Epo, shpresoj që kjo gjë të mos ndodhë, përndryshe unë do të zemërohem!”, Por ndërsa ne mbetemi ende duke pritur që kjo gjë të ndodhë, sikur të thoja “kam qenë e drejtë” në ndërkohë ne nuk e kuptojmë se të qenit i drejtë në atë rast është një lajm i keq. Të qenit i vetëdijshëm na lejon të nxisim brenda nesh një zë që do të na lejojë të kemi përgjigje të menjëhershme, të cilat do të na shtyjnë të veprojmë edhe kur besojmë se nuk mund të bënim asgjë. Është si një zë brenda juve që ju thotë: “Hej, çfarë po bën? A nuk e sheh se po ndodh kjo gjë? Ndalo tani! Për ta ndaluar atë ju duhet ta bëni këtë! “Dhe papritmas ju e gjeni veten duke hapur sytë tuaj të gjerë dhe duke thënë:” Por si nuk mund ta kisha menduar më parë? Si mund të qëndroja akoma? “
Ne duhet të zemërohemi para se të ndodhë kjo situatë e pakëndshme: padyshim që nuk duhet të zemërohemi për të vërtetë, por duhet të ndjekim atë instinkt të fortë që na nxit të veprojmë, pak si kur jemi të zemëruar dhe ne jemi të shtyrë të kemi një forcë më të vendosur të brendshme reagojnë. Kur jeni në rrezik, jeni shumë më të motivuar që ta bëni punën tuaj sa më shpejt që të jetë e mundur dhe më mirë se kur jeni të qetë dhe të relaksuar; kjo nuk është e mirë, sepse është një zakon apatik që ngadalëson evolucionin tonë personal. Ne, nga ana tjetër, duhet të kemi atë kullotë dhe forcën mendore që të bëjmë çdo veprim edhe në momentet më të qeta, për të siguruar që gjithnjë kemi një rrjedhë të madhe të jetës sonë. Me fjalë të thjeshta, duhet të veprojmë para se dëmi të ndodhë, jo pas; ne duhet “të zemërohemi” ose më mirë të stimulojmë veten të bëhemi të fortë kundër pengesave edhe para se të bëhen vërtet shumë të fortë për ne. Pritja na prish, na bën të keqësohet, por gjithmonë duhet të reagojmë para se të jetë tepër vonë. Ja se çfarë na sjell ndërgjegjja: të reagojmë menjëherë, pa humbur kohë dhe të presim që situata të përkeqësohet; ne duhet të veprojmë tani. Kjo padyshim zbatohet në çdo fushë dhe jo vetëm në lidhje me problemet katastrofike, por edhe për ngjarjet e parëndësishme, të cilat megjithatë, në mënyrën e tyre të vogël, na bëjnë të paktën vuajtjet ose mbeten të shqetësuar. Çfarëdo që na bën neve edhe pak dhemb, duhet të merret parasysh dhe ne duhet të vendosim ta eliminojmë atë nga jeta jonë. Kjo është duke u bërë e vetëdijshme: të kuptuarit se çfarë na lëndon, pse po e bëjmë, pse po e lejojmë, pse nuk vendosim ta ndërpresim menjëherë atë dhimbje dhe për këtë arsye të veprojmë për ta bërë atë të pushojë përfundimisht. Ndërgjegjja na çon në veprim, nuk na çon vetëm të flasim brenda kokës pa arritur asnjë qëllim të ri. Ndërgjegjja na jep mundësinë të veprojmë në mënyrën e duhur, domethënë duke kryer veprime që me siguri do të na çojnë në rezultate të mira dhe kurrë të mos na bëjnë të themi “çfarë dreqin bëra unë!”.
Faqja 2 nga 5
Të bëhesh i vetëdijshëm do të thotë të jesh i pranishëm: të gjithë besojnë se mund ta bëjnë këtë, sepse nuk është e lehtë të kuptohet se çfarë është vetëdija dhe megjithëse po përpiqem ta shpjegoj, nuk besoj se është e gjitha këtu. Do të duhen të paktën disa vite të trajnimit të pastër për ju që të jeni në gjendje të jeni shumë më të ndërgjegjshëm, sepse tani ju vuani nga emocionet dhe mendimet: ju nuk i vendosni ato, ju vuani ato. Të qenit i vetëdijshëm ju lejon të dini saktësisht se si duhet të reagoni ndaj situatave specifike. Është e padobishme të mohohet, gjatë ditëve tona ka situata të shumta që na largojnë energjitë, mund t’i përcaktojmë ato si probleme të vogla, por duke shtuar së bashku na bëjnë të humbim pozitivitetin, na bëjnë më pak të lodhur, të lodhur, të shkarkuar. Kjo është për shkak se në praktikë ne reagojmë ndaj situatave të bindura se ne dimë se si ta bëjmë, por në ndërkohë vuajmë të gjitha emocionet, mendimet dhe situatat që na ndodhin. Ne nuk reagojmë me qetësi dhe me shkëputje të plotë, ne nuk reagojmë sikur të ishim jashtë problemit, duke kuptuar se gjithçka që na rrethon është e rreme: ne reagojmë duke menduar se është e gjitha e vërtetë dhe se, edhe nëse të gjitha ishin të rreme, gjithsesi ne ne duhet të vuajmë nga problemet, sepse ato na përkasin neve. Këtu është problemi i teorisë: se ajo kurrë nuk do t’ju çojë për të ndryshuar jetën tuaj.
Ndërgjegjësimi nuk është i lehtë, sepse besohet të jetë diçka teorike, sikur leximi i një dokumenti mund t’ju bëjë të vetëdijshëm; po është e vërtetë, ai ju ndihmon të bëheni të vetëdijshëm derisa ta keni lexuar atë, sepse e kuptoni se nuk jeni aq të vetëdijshëm sa keni menduar që keni qenë; por kjo nuk është e gjitha, sepse gjithnjë duhet të ndjehesh i vetëdijshëm dhe jo vetëm një herë kur lexoni një tekst që ju pëlqen. Është jashtëzakonisht e vështirë të bëheni të vetëdijshëm gjatë kohëve të vështira, sepse këto ju mbysin dhe ju bëjnë të besoni se është e drejtë që të vuani, se duhet të vuani sepse është detyra juaj, pothuajse duke ju bërë të ndihet fajtor nëse nuk ndieni vuajtje si dikush apo diçka rreth për ju kjo ju detyron të bëni. Praktika ju lejon të bëni vetë pyetjet e duhura në kohën e duhur. Nuk është ndonjë pyetje për t’ju sjellë përgjigjet që ju nevojiten, por për pyetjet e duhura, sepse nëse vazhdoni me ato të gabuara, ata do të vazhdojnë të ngatërrojnë dhe të krijojnë ankth e dëshpërim, dëshpërim dhe vetmi. Ndërgjegjësimi ju lejon të bëni pyetje derisa jeni duke vuajtur dhimbje dhe të pyesni veten: “Ky person që po bërtet në mua tani, a është e rëndësishme për mua?”, Dhe vetë vetëdijes ju lejon të përgjigjeni saktë në pyetjen tuaj: ” Jo, ai është një person që nuk e di, e quan veten shefi im, sepse punoj për të, por në realitet, jashtë kësaj derë, ai nuk është askush për mua, nuk më intereson, nuk e respektoj, nuk e dua , mendimi i tij ndaj meje llogaritet për asgjë! “; prandaj, vetëdijesimi juaj ju lejon të kuptoni: “atëherë pse ju intereson ajo që thotë? Tani ai është duke ju thënë se ju jeni një dështim i padobishëm i dështuar, përse e besoni atë? Pse shqetësoheni për atë që ai thotë, nëse nuk ju intereson personi i tij? “Dhe atëherë e kupton që ai ka të drejtë: sepse, nëse nuk e intereson një person, kur e ekspozon mendimin e tij, papritmas bëhet i shenjtë për ty ? Pa vetëdijen, ndoshta do të kishit vuajtur shumë për fjalët e tij, ashtu si gjithmonë, sepse me siguri do të kishit thënë: “Çfarë më intereson për të? nuk është askush për mua! “, por brenda jush do të kishit ndier vuajtje, do të kishit mbajtur mendimet e atyre fjalëve që i bëjnë jehonë në kokën tënde, dhe do t’i kishit besuar pothuajse fjalët e tij, duke ndier trishtim brenda teje, ndoshta do të kishit bërtitur madje. Duke u bërë i vetëdijshëm ju lejon të shkëpusni atë që nuk është tuajat duke ju bërë të kuptoni se nuk keni arsye për ta marrë atë, nuk është diçka e mirë që duhet ta mbani në jetën tuaj. Ndërgjegjja ju lejon të shkëpusni dhimbjet dhe të plotësoni situatat që ju krijojnë ose mund të krijojnë kënaqësi, lumturi, qetësi. Mendoni për shembull ato momente kur jeni të rrethuar nga miqtë apo personin që doni: momentet që, kur mendoni për të, ju bëjnë të lumtur, sepse ata mbushin jetën tuaj dhe ju bëjnë të thoni “Unë do të doja të kisha zgjatur përgjithmonë … Do të doja të isha sot ende atë ditë, kështu që unë mund të bëja kaq shumë argëtim “, pika është se ato ditë që me siguri nuk i keni gëzuar ato plotësisht.
Mendoni për ato momente kur gjeni veten me një mik që shihni po dhe jo një herë në çdo 2-3 muaj, dhe kur jeni aty duke folur dhe pastaj ka një moment heshtjeje, merrni telefonin për të parë se çfarë ndodh në rrjete të ndryshme sociale. Kjo është pjesa më e madhe e kohës duke humbur vetëdijen, sepse harron të tashmen që po jeton, të zhytësh veten në një dimension të izoluar ku ti dhe bota e rrjeteve sociale janë praktikisht, por miku yt nuk ekziston më, është sikur të ishte zhdukur nga bota juaj.
Faqja 3 nga 5
Më keq akoma ndodh kur ai është duke biseduar me ju dhe ju duke folur ose duke biseduar në telefonin tuaj celular, plotësisht të pavetëdijshëm, të bindur se po e dëgjoni atë vetëm për shkak se ju kujtohet fjalët që ai tha, por ju jeni tërësisht të fokusuar në celular. Për të dëgjuar fjalët që ai thotë nuk është një dhuratë, në të vërtetë mund të shkruash në telefon dhe duke dëgjuar atë që ai thotë, njëkohësisht, por në atë moment nuk jeni plotësisht të vetëdijshëm. Ne duhet ta pranojmë dallimin në mes të shikimit dhe dëgjimit të asaj që na rrethon, nga të qenit i vetëdijshëm për atë që po ndodh vërtet rreth nesh. Të jesh i vetëdijshëm është një stërvitje shumë e vështirë, është sikur ju duhet të rihapni sytë çdo herë që të mbyllni qepallat tuaja dhe unë garantoj se ndërgjegja juaj “bie në gjumë” shumë më shpesh sesa imazhet, në praktikë ne jemi përgjithmonë në gjumë. Nuk është e lehtë të kuptohet se çfarë do të thotë, sepse pothuajse nuk e keni bërë kurrë, ose në asnjë rast nuk jeni bërë të ndërgjegjshëm në nivele shumë të larta, kështu që ju nuk mund ta imagjinoni atë; por të bëheni të vetëdijshëm do të thotë të bëheni diçka që kurrë nuk do të keni ëndërruar të jetoni. Në fund të fundit, keni një mendim për të ardhmen tuaj, ose më mirë një nivel ose një dridhje që do të ndryshoni pak a shumë, ju e shihni të ardhmen tuaj pak të sheshtë, si reagim ndaj veprimeve që keni bërë deri tani: nëse keni studiuar për një adresë, ju do të punoni në atë profesion, nëse jeni duke bërë një punë, e shihni jetën tuaj përgjithmonë në atë profesion, ose diçka shumë të ngjashme; ju nuk e shihni veten në një fushë krejtësisht të ndryshme, sepse besoni se nuk do të ndiheni rehat. Kjo është për shkak se ju nuk dini se si të kontrolloni situatat rreth jush por ato thjesht ndodhin, ju vuani ato dhe kjo mund t’ju bëjë të vuani, kjo është e gjitha.
Ju filloni të bëheni të vetëdijshëm kur, në sajë të praktikës, e kuptoni se jeni duke kaluar më shumë sesa të vendosni për jetën tuaj; bëhuni të ndërgjegjshëm kur filloni t’i praktikoni faktet, në vend që t’i nënshtroni ato. Është shumë e lehtë të besosh se ndërgjegjja do të vijë, ngadalë, duke medituar. Meditimi është një teknikë, por ndërgjegjja është një tjetër, kështu që meditimi me ndërgjegjen mund të jetë një ndihmë e madhe për ju, por nëse praktikon vetëdijen edhe gjatë gjithë ditës, do të bëheni shumë më tepër. Çështja është se ajo merr praktikë, nuk do të jetë koha që duhet për t’ju sjellë në një nivel më të lartë. Për shembull, mbani mend mësimin e parë mbi ndërgjegjen që lexoni: prej atij neni në atë të sotme, ka kaluar pak kohë; A ju ka bërë që të evoluoheni në vetëdijen? Jo, sepse nuk keni stërvitur, nuk e keni praktikuar ndërgjegjen siç e rekomandova. Ju nuk keni kryer asnjë mëkat, ju thjesht nuk keni ndryshuar asgjë në jetën tuaj kur mund ta keni bërë atë. Ndryshimi ndodh kur vendosim ta bëjmë atë të ndodhë, përndryshe i nënshtrohemi ndryshimit, i cili në përgjithësi nuk çon në ndonjë gjë të mirë. Nëse vazhdimisht ju përsëris se nuk është e lehtë, kjo do të thotë që ju duhet ta kuptoni rëndësinë e faktit që i Poshtërsia dhe ajo që rrethon ju punoni pa u lodhur për t’ju bërë të jeni të pavetëdijshëm, duke e ulur menjëherë veten kur përpiqeni të ngriheni. Ka kaq shumë njerëz që meditojnë, por shumica janë të pavetëdijshëm, sepse besojnë se mjafton të meditosh pa vetëdije, të evoluojë. Nuk është kështu. Evolucioni është komplet i copave, nuk është i ulur në divan dhe pritet për gjysmë ore duke dëgjuar një përzierje muzikore që duhet të të pushojë. Megjithatë, shumica e “shpirtrave” e bëjnë këtë, dhe është pothuajse e sigurtë që edhe ju bëni. Nuk është serioze, vetëm duhet të kuptosh pse dëshiron të shkosh në krye, sepse do të jetë shumë më e lehtë të të jap forcë për t’u zotuar për të.
Mund të jetë pothuajse e pakonceptueshme të mendojmë të jemi në gjendje të vendosim vetë jetën tonë, të jemi në gjendje të marrim komandën për gjithçka që ndodh rreth nesh, sepse na bën të mendojmë se është e pamundur dhe se, edhe nëse nuk do të ishte, do të ishte pothuajse e shëmtuar, sepse ndryshe do të ishte shumë lehtë. Ky nuk është aspak mendimi ynë. Më bën të mendoj për atë teori të çuditshme në të cilën disa nga subjektet e çuditshme besojnë se një person i mirë duhet të jetë së bashku me një person negativ vetëm për ta balancuar atë me durimin për ligësinë e saj dhe për ta dashur atë që kur ajo është një person negativ që nuk bën tjetër përveçse dëmton të tjerët, pikërisht sepse ish është një person i mirë dhe me këtë ai duhet të durojë pa u ankuar. Kjo, sipas mendimit tim, nuk është aspak një arsyetim i arsyeshëm.
Faqja 4 nga 5
Në fakt, unë besoj se një njeri i mirë duhet të jetë së bashku me një person tjetër të mirë, vetëm për shkak se ajo është e mirë meriton më të mirën, jo më të keqen. Personi negativ është negativ sepse vazhdon të lëndojë njerëzit e tjerë, kështu që ai absolutisht nuk e meriton dikë që të vuajë dhe të sakrifikojë veten për ta bërë jetën më të mirë, ndërsa ai vazhdon të shkatërrojë atë të të tjerëve. Këtu nuk është një çështje për të ndier keqardhje ndaj atij personi negativ, është një çështje e të kuptuarit të mirë ndaj atij personi të mirë që nuk e meriton fare një jetë të dhimbshme. Në këtë pikë, unë jam i bindur se është e drejtë të mendojmë se nëse mund ta përmirësojmë jetën tonë, ne duhet ta bëjmë atë, nuk duhet të vuajmë padrejtësi dhe vuajtje vetëm sepse ne vetë vendosim se duhet të jetë kështu.
Nëse nuk mund ta bëjmë, nëse nuk mund ta ndryshojmë jetën tonë, atëherë duhet t’i vëmë në qetësi zemrat tona … por nëse kemi mundësi të ndryshojmë së paku diçka në jetën tonë për të mirë, le ta bëjmë, sepse ngjarjet pozitive nuk bëjnë asgjë, por na bëjnë njerëz më të mirë, sepse na ndihmojnë të jemi të lumtur, na ndihmojnë të jemi të kënaqur, të motivuar, optimistë dhe kjo si një zinxhir na nxit një dashamirësi që na lejon të jemi edhe më bujarë dhe më të mirë me të tjerët sesa tashmë ishim, sepse do të dëgjojmë për ta bërë këtë. Atëherë ne duhet të pranojmë se ngjarje pozitive mund të na ndodhin edhe ne, ata nuk do të devijojnë nëse i përfshijmë ato në jetën tonë. Të qenit i vetëdijshëm na lejon të mos ndikojmë nga ata që duan të na shohin të vdesim nga dhimbja dhe kjo do të na lejojë të kuptojmë se mendimi “shumë i lehtë nuk është i bukur” apo edhe “një jetë pa probleme është e mërzitshme”, nuk është diçka që vjen nga brenda, por nga diçka që dëshiron që ne të jemi të sëmurë. Nëpërmjet teknikave dhe ndërgjegjësimit, të bashkuar së bashku, mund të modifikojmë ngjarjet e jetës sonë dhe t’i bëjmë ato më pozitive, duke eliminuar problemet që na bëjnë të vuajmë. Të jesh në gjendje të jetosh me qetësi nuk është diçka e mërzitshme, në vend të kësaj, të kesh arsye për të qarë dhe për të mbajtur zemrën duke menduar se do të ishte më mirë të vdisnin, kështu që të bëhet e mërzitshme. Është e drejtë që të gjitha ndjenjat janë të njohura në jetë dhe se ndonjëherë vuajmë pak, por kjo është me të vërtetë e ekzagjeruar; vazhdoni një jetë ku ka më shumë probleme dhe vuajtje sesa momentet e paqes dhe qetësisë, kjo është me të vërtetë shumë. Kjo nuk është jeta, është dhunë e pastër psikologjike dhe fizike që dikush ose diçka vazhdon të na hedhë dhe ne zgjedhim të vuajmë pa asnjë reagim. Kjo është pavetëdije dhe ne duhet ta lejojmë veten ta njohim atë, në mënyrë që më në fund të ndjehemi në paqe. Nuk është e drejtë të vuash, kështu që pse vazhdoni ta lejoni atë? Pse nuk e lejoni veten që më në fund të ndiheni në paqe, të jetoni me qetësi, me kaq shumë kënaqësi, me lumturinë e zgjimit në mëngjes në vend që të pyesni veten pse duhet të ngriheni sot dhe të shihni një jetë që nuk ju pëlqen?
Tani që jeni duke lexuar, ndoshta jeni në shtëpi, të rehatshme, ndoshta në një moment heshtjeje, prandaj mos e kuptoni domethënien e të kuptuarit në kohë të vështira. Përpiquni, përkundrazi, në momentin e saktë kur dikush ju qorton, ai po ju jep lajme të këqija, ai po ju gjykon, ai ju pengon të arrini qëllimet tuaja, të jeni të vetëdijshëm për momentin dhe të thoni “Këtu unë jam, jam i pranishëm ashtu siç po ndodh … “; jo pasi të jeni në shtëpi me qetësi duke menduar në atë moment; të jetë i vetëdijshëm për atë të drejtë në momentin e saktë që po ndodh, sepse kjo do të jetë si ta ndryshoni atë. Pastaj, në momentin e saktë kur ndjenja e çuditshme negative po futet brenda jush, ndaloni kohën, ndjeni momentin e saktë dhe ngadalësoni atë, rregulloni atë person ose atë situatë në sy që dëshirojnë të hyjnë negativisht në ju dhe ta bllokojnë atë jashtë: mos lejoni për dhimbjen e hyrjes. Mund të të tregojë ose të të bëjë diçka për ju, se dhimbja nuk duhet të hyjë në ju. Mbani mendjen tuaj në mendje, jini të vetëdijshëm në momentin, njëmijë e një sekondë pas njëmijëthës së dytë, mos e zvogëloni ndërgjegjen tuaj, kushtojini vëmendje secilit prej syve të tij, çdo hint të fytyrës së tij, rregulloni sytë dhe përsëritni veten ” Nuk mund të më lëndoni. Unë jam i vetëdijshëm “.
Faqja 5 nga 5
Ajo nuk duhet të bëhet mantra, thjesht duhet të të bëjë që të mbani mend që të jeni të pranishëm në atë çast shumë të saktë dhe pastaj, kur të jeni në gjendje ta bëni atë, do të eleminoni fjalët nga mendja juaj, sepse do të jeni të vetëdijshëm pa fjalë, do të keni qëllim, edhe më shpejt se sa mund të shqiptonte fjalët. Ju do të vini re se shikimi i tij do të ulet, ju do të vini re se ai do të demotivohet, për të kuptuar se ai nuk ka më pushtet mbi ju. Çdo person ose situatë do të kuptojë se ata nuk do të jenë më në gjendje t’ju nënshtrojnë, dhe ju do të jeni në gjendje ta shihni atë ndjenjë të këndshme dhe të plotë të fuqisë që ju ka lejuar të mos nënshtroheni nënshtrim për herë të njëmbëdhjetë. Kjo është duke u bërë e vetëdijshme: lejoje veten të ndryshojë situatën në momentin e tanishëm, jo pasi kush e di kur dhe nëse do të ndodhë. Marrja e këtyre mësimeve si një bazë e mirë për rritjen e vetëkontrollit do t’ju çojë të jesh një person i sigurt, i cili do të dijë të veprojë kur është e nevojshme dhe të ndalet dhe të mendojë kur situata e kërkon atë; nëse i merrni këto fjalë për të rritur egon tuaj dhe dëshirën tuaj për të nënshtruar të tjerët, ju nuk do të jeni më viktimë, por problemi i të tjerëve, që do t’i çonin ata të vuanin. Ju nuk duhet të lejoni vetveten të jeni vuajtja e të tjerëve, por në të njëjtën kohë ju nuk duhet të vuani për shkak të tyre, duke u përpjekur që një rast të mos ndodhë kur të merrni një nga dy zgjedhjet. Parandalimi është më i mirë se kurimi dhe nëse lexoni këtë mësim të thjeshtë që ju japim dhe dëgjojmë me ndërgjegje, do të kuptoni se zgjidhja e duhur është të veprojë kur problemi ende nuk është i vërtetë para se të bëhet. Në fund të fundit, problemi nuk ekziston derisa të krijohet fizikisht, nuk është konkrete dhe ne mund të bëhemi të vetëdijshëm për ta eleminuar atë para se të bëhet ajo.
Ky është motivimi i parë për të cilin është e rëndësishme të bëheni të vetëdijshëm, atëherë me përvojë praktike, do të kuptoni se do të ketë shumë më tepër arsye për t’ju thënë “ah, në qoftë se në atë moment ishit të vetëdijshëm …” dhe kjo duhet të të nxisë për të qenë kështu, jo anasjelltas. Ndërgjegjësimi praktik është i vështirë, ruajtja e qëndrueshmërisë do të duket e pamundur, por është vetëm një zakon për të marrë në rutinën tuaj, atëherë ju do ta bëni atë me më shumë qetësi. Qëndroni në roje brenda dhe jashtë, jini të vetëdijshëm për atë që ndodh në kokën tuaj, merrni kontrollin e mendimeve tuaja dhe pastaj, në të njëjtën kohë, jini të pranishëm në çdo situatë që ndodh, mos lejoni që trupi juaj të jetë atje pa mendjen tuaj; të jeni të pranishëm në çdo vend ku është trupi juaj fizik, mos jini kudo tjetër. Ndiqeni, shikoni se ku ju merr, ndjeni atë që ju bën të ndiheni, njohin mënyrat me të cilat udhëton trupi juaj, ji i pranishëm me të me ndërgjegjen tuaj. Për këtë arsye, gjatë ditës, 3 herë në ditë, përsërisni në mendje “Unë jam i pranishëm” ose “Unë jam i vetëdijshëm”. Pastaj merr frymë prana, merr frymë me ndërgjegje, mos e bësh me zakon dhe hidhërim, ndjeje kontrollin në mendjen tënde dhe vendos të jesh vigjilent, me sy të hapur, për të vëzhguar gjithçka që ndodh. Mos e bëni atë mantra, mos e bëni atë si një lutje që ju përsërisni nga kujtesa pa kuptuar kuptimin e asaj që ju thoni. Përdorni fjalët që ju përshtaten më mirë dhe jepini vetes komandën për t’u bërë të vetëdijshëm sapo ju flisni ato fjalë, reagoni ndaj atyre fjalëve sikur të ishin telekomanda që ndriçon ndjeshmërinë tuaj dhe ju bën të vigjilentë. Atëherë do të mësoni ta bëni atë pa fjalë. Ndiqni trupin tuaj me mendjen tuaj, jini të pranishëm në atë që bëni dhe në çdo gjë që ju thoni njerëzve të tjerë, mos flisni pa e ditur se çfarë po thoni, mos veproni pa e ditur se çfarë po bën tani trupi juaj. Mësoni të bëheni të ndërgjegjshëm, atëherë, do ta dini se si ta bëni atë pa fjalë. Ju vetëm duhet rruga, atëherë ju do të largoheni si një raketë. Jepini vetes mundësinë që të jeni më superior ndaj asaj që keni menduar se keni qenë. Njohni veten 3 herë në ditë, bëjeni vetveten të vetëdijshëm për atë që po bëni tani dhe merrni frymë nga prana. Pastaj, përpiquni të mbani ndërgjegjen aktive për aq kohë sa të jetë e mundur. Mos e humbni shpresën nëse bëhet e lodhshme dhe e vështirë, mos u shqetësoni, besoni vetë.
Ky dokument është përkthimi i aritukullit origjinal (https://www.accademiadicoscienzadimensionale.com/archives/19834) i sitit Accademia di Coscienza Dimensionale.
Fundi i faqes 5 nga 5. Nëse të pëlqeu artikulli komento këtu poshtë dhe përshkruaj ndjesitë e tua gjatë leximit apo praktikimit të teknikës së propozuar.
